«Καλή Πρωτοχρονιά και Σωτηρία της Πατρίδας μας» έγραψε και έστειλε ο κ. Παναγιώτης Δ. Ιωαννίδης στο papafotis.gr
Ένα κείμενο που σας συστήνουμε όχι μόνο να το διαβάσετε αλλά να το κοινοποιήσετε σε φίλους και γνωστούς, μιας και προσφέρει γόνιμο προβληματισμό για αυτά που ζούμε στην πατρίδα μας.
Ευχαριστούμε τον κ.Ιωαννίδη για το κείμενο, το οποίο μας έστειλε με αφορμή το νέο έτος που ξεκινά.
Κάπου εδώ τελειώνει η εισαγωγή μας και σας αφήνουμε να το απολαύσετε.
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ
Στο τέλος κάθε έτους, όλοι μας ρίχνουμε μια ματιά προς τα πίσω, και παρατηρούμε έκπληκτοι τη μεγάλη διαδρομή που διανύσαμε στο χρόνο.
Γεγονότα, πράξεις, σκέψεις αναδύονται και πάλι πλημμυρίζοντας μας με ποικίλα συναισθήματα, ίσως δε και με το βάρος κάποιου χρέους για κάτι ανεκπλήρωτο.
Όμως, οι μελαγχολικές σκέψεις παραμερίζονται γρήγορα και άλλες σοφότερες παίρνουν τη θέση τους.
Αυτές τις μέρες, ερωτήματα γεννήθηκαν μέσα μου, όπως, «μπορεί κάποιος να δομήσει την αληθινή εικόνα της εποχής που βίωσε και να την παρουσιάσει στους συνανθρώπους του ελεύθερα;
Μπορεί να δώσει απερίφραστη τη γνώμη του δίχως επιπτώσεις;
Αντέχουν οι άνθρωποι της κοινωνίας μας να αντέξουν την αλήθεια;
Μήπως λέγοντας την αλήθεια κινδυνεύεις άμεσα να σε κατασπαράξουν;
”Η μία ερώτηση φέρνει την άλλη και άπασες έχουν κοινή ρίζα.
Πως ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων όπου οι υποδειγματικές πράξεις είναι ελάχιστες.
Κάποτε στο παρελθόν μας σε χρόνους σκοτεινούς ο πολιτισμένος κόσμος με υγιείς ηγέτες στην πρώτη γραμμή με σύνθημα του την ελευθερία μαχόταν κάθε τι που θα τολμούσε να υποδουλώσει το «πνεύμα» του και τότε απολάμβανε την επιθύμια νίκη του πνευματικού ανθρώπου.
Οι άνθρωποι αηδιασμένοι από φθαρμένους, μιαρούς και κακούς συμβατισμούς, έκαστος στο μετερίζι του οραματιζόταν έναν καλύτερο κόσμο.
Έγκλειστοι στο σκοτάδι της φυλακής τους προπαρασκεύαζαν μια σπουδαία ειρηνική ανάσταση, σφυρηλατημένη στην πυρά του αγώνα τους.
Τολμούσαν, μάχονταν και κέρδιζαν μια ποιοτικότερη ζωή. Και η εκκίνηση τους ήταν το πολύτιμο πνευματικό βάθος.
Στους χαλεπούς καιρούς μας διερωτάται κάποιος, μήπως το είδος αυτό που ονομαζόταν άλλοτε «πνευματική νοοτροπία» , σιγά σιγά εξαφανίζεται.
Θα έπρεπε άραγε να εγερθεί κάποια άμυνα, κάποια αντίδραση; από ποιους θα μου πείτε εύλογα, από αυτούς που ενώ θα έπρεπε να είναι μπροστάρηδες αγώνων, είναι σήμερα απόντες, κρυμμένοι στη μιζέρια τους αρνούμενοι το χρέος τους;
Παναγιώτης Δ Ιωαννίδης
