Η γέννηση της ιδέας της «μαλακής δύναμης» και η Ελλάδα του σήμερα.
Συνέχεια από το προηγούμενο…
στην προσπάθεια αυτή πρωτοστάτησαν τρεις ιδίως οργανώσεις, τις οποίες περιγράφει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Μάριος Ευρυβιάδης.
Επισημαίνει λοιπόν, ο καθηγητής το ρόλο της οργάνωσης German Marschal Fund of the United States (GMFUS), με έδρα την Ουάσιγκτον και με πολυεθνική παρουσία, της International Crisis Group (ICG), με έδρα τις Βρυξέλλες και με πολυεθνική, πάλι, παρουσία, και του Peace and Research Institute (PRIO), με έδρα το Όσλο και επίσης με πολυεθνική παρουσία. («Τα δώρα που φέρνουν οι Δαναοί», Ο Φιλελεύθερος, 16 /1/ 2011).
«Καμία από τις τρείς αυτές οργανώσεις δεν πληροί το κριτήριο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, που είναι αυτό της οικονομικής αυτονομίας.
Δεν έχουν εισφορές από συνδρομές, δεν έχουν καν συνδρομητές, όπως έχει κάθε αυθεντική ΜΚΟ, ενώ τίποτα από ό,τι παράγουν δεν τους αποφέρει πόρους.
Και οι τρεις οργανώσεις είναι κρατικοδίαιτες {μια και}το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού τους είναι κρατικό. Είναι δηλαδή κρατικές οργανώσεις και εξυπηρετούν κρατικά συμφέροντα.
Είναι Κυβερνητικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, πασίγνωστες ως GONGOs (Governmental Non Governmental Organizations)».
Οι προαναφερθείσες GONGOs επέδειξαν αδιαλείπτως «υπέρμετρη δραστηριότητα στα Βαλκάνια και το τρίγωνο Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας».
Ως δικαιολογία, βεβαίως, θα μπορούσε ίσως να επικαλεστεί κανείς τους σκοπούς αυτών των οργανώσεων που ορίζονται στα καταστατικά τους {και} που διακηρύσσουν ότι το έργο τους «στοχεύει στην εμπέδωση της ειρήνης, στην πρόληψη των συγκρούσεων, στην επίλυση διεθνών και ενδοκρατικών διενέξεων και γενικά στη δημιουργία συνθηκών για το σεβασμό των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων».
Ωστόσο, όπως επίσης παρατηρεί ο καθηγητής Μάριος Ευρυβιάδης, τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Και οι τρεις οργανώσεις ιδρύθηκαν επί σκοπώ και υπήρξαν από καταβολής τους στρατευμένες.
Άρχισαν και συνεχίζουν να λειτουργούν ως πολιτικά δεκανίκια των κυβερνήσεών τους, που υπήρξαν και παραμένουν οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες τους.(«Φοβού τους Δαναούς», 8/1/2011).
Αυτό το πολύπλοκο, αλλά και «επικίνδυνο» έργο πραγματοποιείται μέσω εκθέσεων, κλειστών και ανοικτών σεμιναρίων, focus groups, πολυπολιτισμικών συνάξεων, εκπαιδεύσεως νέων επιστημόνων με τη βοήθεια υποτροφιών, ακόμη και …μουσικών εκδηλώσεων!
«Χωρίς καμία εξαίρεση», παρατηρεί ο Μάριος Ευρυβιάδης, .(«Φοβού τους Δαναούς», 16/1/2011), που έχει μελετήσει το έργο αυτών των οργανώσεων όσο λίγοι στη χώρα μας, «οι εκθέσεις τους υπερθεματίζουν υπέρ των Σκοπίων, του Σχεδίου Ανάν, ενώ η GMFUS ανέλαβε εργολαβικά και επιπλέον να αναγάγει την Τουρκία ως τον ευμενή ηγεμόνα των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου».
Έτσι, «η πρώτη έκθεση της ICG μετά το 2004 καταφέρεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά του προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου και προτείνει την έναρξη κατευθείαν εμπορίου με τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου.
Η συγγραφή της προαναφερθείσας έκθεσης της ICG (2006) καθοδηγήθηκε από τον Τούρκο (!) πρέσβη στις Βρυξέλλες και εξυμνήθηκε (!) από Κυπρίους και Ελλαδίτες θιασώτες του Σχεδίου Ανάν («Το ευαγές Ίδρυμα ICG και οι μυρωμένες εκθέσεις του», Μάριος Ευριβιάδης, Φιλελεύθερος, 19/3/2006), («Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και το Σχέδιο Ανάν», Νίκος Ντάσιος, Άρδην, τ. 58 18/4/2010), σε επίσημες παρουσιάσεις σε Αθήνα και Λευκωσία».
Η θεωρία της «μαλακής δύναμης» ξαναγεννήθηκε, έτσι, ουσιαστικά, στο πιο πρόσφορο χρονικό σημείο της -μεταψυχροπολεμικής εποχής-, ακριβώς, όπως εξηγήσαμε ανωτέρω, όταν το αμερικανικό και το ευρωπαϊκό δόγμα εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής άρχισαν να διαχωρίζονται -και συνεχίζουν σήμερα να διαχωρίζονται-όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν δημοσίως οι ατλαντιστές!
(Βασίλειος Μαρκεζίνης, «Η Ελλάδα των κρίσεων, ένα προσωπικό δοκίμιο», εκδ. Α.Α.Λιβάνης 2011- από την «Βιβλιοθήκη της Εστίας Ελληνικού Πολιτισμού» Κάστρο Κυλλήνης)
Παναγιώτης Δ. Ιωαννίδης
Ποιητής, συγγραφέας, πρεσβευτής της ειρήνης.
Διαβάστε το Α΄μέρος
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ – Η γέννηση της ιδέας της «μαλακής δύναμης» και η Ελλάδα του σήμερα
διαβάστε περισσότερες δημοσιεύσεις του κ.Παναγιώτη Ιωαννίδη από το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
