Του Γιώργου Τσουκαλά για τα πανέμορφα παλαιά σπίτια της πόλης του Πύργου, που δίνουν μια απεγνωσμένη μάχη με τον χρόνο…
𝝨𝝩𝝖 𝝥𝝪𝝦𝝘𝝞𝝮𝝩𝝞𝝟𝝖 (𝝞) : 𝝥𝝤𝝨𝝤 𝝥𝝚𝝦𝝞𝝨𝝨𝝤𝝩𝝚𝝦𝝤 𝝢𝝖 𝝡𝝖𝝨 𝝥𝝚𝝦𝝞𝝡𝝚𝝢𝝤𝝪𝝢;
– «Περιμένουμε ακόμη! Μην μας ξεχάσετε!», μοιάζουν να μας λένε τα μισογκρεμισμένα νεοκλασικά, μέσα από τους ραγισμένους τοίχους τους…
Στον Πύργο, συχνά «κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα», για το ιστορικό κέντρο που χάθηκε!
Πράγματι ο Πύργος είχε ένα πανέμορφο ιστορικό κέντρο, που δυστυχώς καταστράφηκε και αντικαταστάθηκε με πολυκατοικίες, εξαιτίας της απρονοησίας της τοπικής κοινωνίας και των Αρχών της.
Πριν τρεις-τέσσερις δεκαετίες, η νέα πόλη θα μπορούσε να υψωθεί αλλού, ίσως εγγύτερα στην θάλασσα, όπως συνέβη με άλλες ελληνικές πόλεις, παρά να χτιστεί επάνω στους ιστορικούς λόφους του παλιού Πύργου…
Όμως, ούτε για όσα διατηρητέα κτήρια απομένουν, φαίνεται πως υπάρχει καμία πρόνοια, έστω ελάχιστη.
Σιγά-σιγά, τα πανέμορφα οικοδομήματα απλώς καταρρέουν, «μας αδειάζουν την γωνιά», αφημένα από τους ιδιοκτήτες τους, που δεν μπορούν από μόνοι τους, να τα αποκαταστήσουν.
Προφανώς, χρειάζεται ένα καλύτερο θεσμικό πλαίσιο για την προστασία αυτών των κτηρίων, και παρέμβαση της Πολιτείας και των Αρχών της, αλλιώς τα διατηρητέα κτήρια, που απέμειναν όρθια, δεν θα διασωθούν.
Βέβαια, όταν ετούτη η αδήριτη ανάγκη δεν συνειδητοποιείται, και κυρίως δεν προτάσσεται από την κωφεύουσα κοινωνία, τότε συνήθως οι Αρχές αδιαφορούν, και ανοίγει ένας φαύλος κύκλος εγκατάλειψης και καταστροφής, σαν κι αυτόν που βιώνουμε επί δεκαετίες.
Κοντολογίς, μοιάζει μαθηματικώς βέβαιο πως και τα εναπομένοντα διατηρητέα κτήρια του Πύργου θα πέσουν, και η αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης θα αφανιστεί για τα καλά..
