Σήμερον κρεμάται επί ξύλου!
«Τακ, τακ» ακούγεται το σφυρί στο ξύλο και το σώμα του Χριστού τοποθετείται πάνω σε αυτό.
Τρεις φορές ακούγεται ο ήχος, όπως τα τρία καρφιά που κάρφωσαν στα χέρια και τα πόδια του Χριστού.
Η σταύρωση έχει ολοκληρωθεί. Το Θείο Πάθος φτάνει σιγά – σιγά στην κορύφωσή του…
Μέσα σε αυτή την πένθιμη ατμόσφαιρα, μέσα σε αυτό το έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα, οι πιστοί δακρύζουν και κλαίνε για το δράμα του Θεανθρώπου.
Όμως, δε θα έπρεπε να ρίχνουν δάκρυα θλίψης και πόνου προς τον Υιό του Θεού.
Τα δάκρυα θα πρέπει να είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Για την αλαζονεία του και την αγνωμοσύνη του απέναντι στον Θεό.
Για την απιστία του και την αμφισβήτησή του απέναντι στον Χριστό.
Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι αρνηθήκαμε το σπουδαιότερο δώρο το οποίο μας πρόσφερε ο Θεός. Τον Υιό Του.
Ο ίδιος ο Θεός καταδέχτηκε να γίνει σαν εμάς, όταν εμείς αρνούμαστε να γίνουμε ένα με το συνάνθρωπό μας που πεινάει, που υποφέρει, που είναι διαφορετικός.
Δάκρυα θλίψης για τον εαυτό μας πρέπει να μας κατακλύζουν, αν αναλογιστούμε και συνειδητοποιήσουμε ότι 2018 χρόνια μετά σταυρώνουμε ξανά και ξανά τον Χριστό με τις πράξεις μας, την υπεροψία μας, τη λανθασμένη ερμηνεία των Λόγων Του.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας είναι η αφορμή για την εσωτερική μας αναζήτηση.
Η Σταύρωση του Χριστού ας είναι η αφορμή να δούμε το Φως της Αλήθειας και της Ζωής.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας δεχτούμε το δώρο του Θεού.
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις ψυχές μας και ας βάλουμε μέσα όλους τους ανθρώπους του κόσμου και ας προσφέρουμε ουσιαστική και αληθινή αγάπη.
Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ας γίνει η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε την προσφορά του Θεού, την ουσία της θυσίας του Χριστού και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε εσωτερικά.
Μόνο αν καταλάβουμε τη σπουδαία θυσία του Χριστού, το τεράστιο δώρο του Θεού, θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και η προσφορά του Θεού δε θα έχει γίνει εις μάτην. Ακούστε τον ύμνο με ένα κλικ εδώ
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται
ο περιβάλλων τον ουρανόν
εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη,
ο Νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν
σου Ανάστασιν.»
