Νεοελληνικό Μαύρο Ιωβηλαίο!
του Γιώργου Τσουκαλά, Δικηγόρου
Πως να λησμονηθεί μια σκοτεινή Δικτατορία, που ενώ κράτησε μόνον μια μελανή Επταετία (1967-1974), τελικά φάνταζε σαν ανίερο Σαββατικό Έτος;
Φαιές περιπέτειες και φασίζουσες τραγωδίες.
Λεωνίδες αλλά Εφιάλτες, ελληνολάτρες πλην ξυλοσχίστες, γλωσσαμύντορες όμως γλωσσοσπάστες, λάβροι μεγαλοϊδεάτες μα ασυνείδητοι προδότες, αδάμαστοι πατριώτες και συνάμα ξενόδουλοι υπηρέτες.
Η διττή φύση των Ελλήνων Δικτατόρων έμοιαζε ευθύς εξ αρχής αντιφατική. Εξάλλου, η μέλαινα Χούντα, στάθηκε κατ’ αρχήν θιασώτρια μιας εξιδανικευμένης νεοελληνικής «πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας», που όμως, εντέλει με το τραγικό διάβα της, την απονομιμοποίησε παντελώς ως ιδεολογία, απομαγεύοντας την πίστη του ελληνικού λαού στις παραδοσιακές αξίες.
«Μακραί τυράννων χείρες», τα χέρια των τυράννων φτάνουν μακριά, λέει μια αρχαιοελληνική παροιμία.
Πράγματι, οι Έλληνες Συνταγματάρχες δεν θέλησαν μόνον να εξουσιάζουν την Ελλάδα, αλλά να κυβερνήσουν ένα ελεύθερο τμήμα του ελληνισμού, την Κυπριακή Δημοκρατία.
Έτσι, η Χούντα των Συνταγματαρχών του Δημήτρη Ιωαννίδη, οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο, στις 15 Ιουλίου 1974, ανατρέποντας τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Θαρρούσε η ελληνική Δικτατορία πως επιβάλλοντας τυραννίδα στην Κύπρο με δικτάτορα τον Νίκο Σαμψών, εξυπηρετούσε τα δυτικά συμφέροντα, εκδιώκοντας τον «κόκκινο παπά», Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως «Κάστρο της Μεσογείου», και επεκτείνοντας τον έλεγχο του ΝΑΤΟ στην Κύπρο;
Η Δικτατορία δεν είχε όμως συλλογιστεί, πως θα σταματούσε τον στρατό της Τουρκίας, επαφιέμενη απλώς στις Η.Π.Α. Έτσι, όταν στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, με την επιχείρηση «Αττίλας Ι», η Ελλάδα δεν αντέδρασε, παρά τις πάμπολλες σχετικές πληροφορίες, ακόμη και από τις προηγούμενες ημέρες.
Στην Αθήνα, στο Πολεμικό Συμβούλιο της 20ης Ιουλίου 1974, ακούγεται ο «Αόρατος Δικτάτορας», Δημήτρης Ιωαννίδης να λέει:
« – Την ξέρουμε την λύση, κύριε Πρωθυπουργέ. Αυτοί θα βγούνε στην Κερύνεια. Αυτό που θέλουν οι Τούρκοι το κάνουν».
« – Όχι, αν τους σταματήσουμε!» αντιδρά εύλογα, ο Ανδρουτσόπουλος, «Πρωθυπουργός» της Χούντας.
« – Μα θα τους σταματήσουμε μετά! Αφού πάρουν το λιμάνι, την Κερύνεια κι ενώσουν την Λευκωσία, τότε θα σταματήσουν. Για αυτό είμαστε σίγουροι…» ανταπάντησε με εξυπνακισμό ο Δημήτρης Ιωαννίδης, φανερώνοντας την ολέθρια συναίνεσή του, να στήσουν οι Τούρκοι έναν μικρό στρατιωτικό θύλακα στην Μεγαλόνησο.
Όμως άπαξ και η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, άρχισε να υποδουλώνει το νησί.
« – Μου φαίνεται μας παίρνουν τα γεγονότα. Βομβαρδίζονται όλες οι πόλεις της Κύπρου. Όλες! Αυτή τη στιγμή! Κηρύσσουμε πόλεμο» παραδέχεται την αστοχία του, ο Ιωαννίδης, όταν πλέον η κατάσταση δεν σώζονταν.
Όμως ελληνοτουρκικός πόλεμος ποτέ δεν έγινε. Αυθημερόν, στις 20 Ιουλίου 1974, οι Αμερικανοί αναλαμβάνουν αυτόκλητοι διαμεσολαβητές, στέλνοντας ως ειδικό απεσταλμένο, τον Τζόζεφ Σίσκο, να εισέλθει στην συνεδρίαση του ελληνικού Πολεμικού Συμβουλίου, αφού προηγουμένως είχε επισκεφτεί την Άγκυρα, για να αποτρέψει τη διάλυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
« – Θα ηττηθείτε και εκτός από την Κύπρο θα χάσετε και τμήμα της Ελλάδας», απείλησε ωμά ο Σίσκο. Πράγματι, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ήταν εκείνη την εποχή ανοχύρωτα, ευάλωτα σε εισβολή.
Ο Ιωαννίδης σηκώνεται και φεύγει από την αίθουσα, απευθύνοντας στον Σίσκο την περιώνυμη μομφή « – Μας εξαπατήσατε»!
Ακολούθως οι Χουντικοί εξαφανίζονται από την Ιστορία. Η Δικτατορία αποσυντίθεται έως τις 23 Ιουλίου 1974, αφού προηγουμένως, γίνεται η αποτυχημένη επιστράτευση, αλλά και η ηρωική επιχείρηση «ΝΙΚΗ».
Στις 24 Ιουλίου 1974, η Δημοκρατία ανασταίνεται στην Ελλάδα.
Όμως, η Τουρκία θεωρεί την ανώμαλη κατάσταση στην Ελλάδα, και την αδυναμία ελληνικής στρατιωτικής αντίδρασης, μια ιστορική ευκαιρία για να επεκτείνει την κατοχή της Κύπρου.
« – Δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος να μην έχουν οι Τούρκοι το 1/3 της Κύπρου» συμβούλευε στις 13 Αυγούστου 1974, ο Χένρυ Κίσινγκερ, υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α., τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζέραλντ Φορντ.
Και αν η Ελλάδα κήρυσσε πόλεμο, τι θα έκαναν οι Η.Π.Α.;
« – Αν έρθει αυτό, η Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς και έχουν μια πολιτική δομή που θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν Καντάφι», απαντούσε ο Κίσινγκερ, δηλώνοντας απερίφραστα πως οι Η.Π.Α. θα λάμβαναν το μέρος της ισχυρότερης Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας…
Έρχονταν ο «Αττίλας ΙΙ», που ξέσπασε στις 14 Αυγούστου 1974, και οδήγησε στην παράνομη κατάληψη του 36% του κυπριακού εδάφους από την Τουρκία.
Μπορούσε η νεοσύστατη Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία να αντιδράσει στον «Αττίλα ΙΙ»;
Μετά την πτώση της Χούντας, η ελληνική δημοκρατική κυβέρνηση δεν έλεγχε σίγουρα την χώρα, αλλά εξαρτώνταν από την ανοχή διαφόρων στρατιωτικών και παραστρατιωτικών ομάδων.
Όπως και στον «Αττίλα Ι», η Ελλάδα δεν μπορούσε να εκβιάσει με ελληνοτουρκικό πόλεμο τις Η.Π.Α., καθώς η χώρα ήταν ανοχύρωτη στα ανατολικά της σύνορα, και κινδύνευε με καταστροφή.
Υπό αυτές τις συνθήκες, αν η ελληνική κυβέρνηση συγκρούονταν με μια υπερδύναμη, όπως με τις Η.Π.Α., απειλώντας με ελληνοτουρκικό πόλεμο, ένας τέτοιος πολιτικός εκβιασμός θα αποδεικνύονταν απλώς μάταιος.
Συν τοις άλλοις, το 1974, η Ελλάδα είχε μεν μερικά καλύτερα αεροπλάνα και υποβρύχια από την Τουρκία, αλλά αυτά μπορούσαν να πετύχουν στρατιωτικά, μόνον όταν άρχισε η τουρκική απόβαση, προκειμένου να την σταματήσουν.
Εξάλλου, μάλλον μεγάλος ελληνοτουρκικός πόλεμος δεν θα συνέβαινε ποτέ, καθώς οι Αμερικανοί είχαν παντοίους τρόπους να τον σταματήσουν, παρεμβαίνοντας είτε στο προσωπικό είτε στα ίδια τα ελληνικά όπλα.
Εντέλει μία ελληνική κυβέρνηση, που θα εκβίαζε μία υπερδύναμη, θα επιδείκνυε αφέλεια και παροιμιώδη ασχετοσύνη, που αφ’ ενός θα την απαξίωνε διεθνώς ως πολιτικώς μικρή αφ’ ετέρου θα την παρέσυρε στην πτώση, μαζί σίγουρα με την νεοσύστατη δημοκρατία.
Είναι δυνατόν άνθρωποι στρατιωτικοί, να μην είχαν σκεφτεί όλα αυτά, όταν έκαμαν το πραξικόπημα στην Κύπρο, εξανίστατο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνομιλώντας με τον Ευάγγελο Αβέρωφ, δέσμιοι πολιτικοστρατιωτικά, να βλέπουν τον «Αττίλα ΙΙ», να προελαύνει έως την Αμμόχωστο…
«Η αρετή της δημοκρατίας είναι η αλήθεια, διότι στην δημοκρατία ο λαός αποφασίζει για την τύχη του» έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε διάγγελμά του, εκείνες τις τραγικές ώρες.
Πράγματι, μπορεί οι περισσότεροι σημερινοί Έλληνες να ήταν αγέννητοι στον καιρό της δύσφημης Χούντας, όμως οι μοίρες τους εξακολουθούν να καθορίζονται από δαύτην, καθώς στην δικτατορία, οι τύραννοι αποφασίζουν για τον λαό. Καταπώς το ετήσιο απόγειο του περίφημου ελληνικού καλοκαιριού, ταυτίστηκε ενιαυσίως, με την μαύρη επέτειο της τουρκικής κατοχής της Κύπρου, το Νεοελληνικό Μαύρο Ιωβηλαίο έρχεται και θα επανέρχεται, δεν αφήνει τον ελληνισμό να ξεχάσει!
Σημείωση
(Στην κεντρική φωτογραφία του κειμένου είναι ο εθνικά μοιραίος δικτάτορας Δ.Ιωαννίδης)
