Η νέα δημοσίευση του κ.Γιώργου Τσουκαλά «Άμαχοι στη Γάζα».
Μιας και όταν ο στρόβιλος του παρόντος υποχωρεί, καθώς τα γεγονότα χάνονται στο παρελθόν, συνήθως οι άνθρωποι αναλογίζονται το δέον πράττειν, αποφάσισα να θέσω μια σειρά από ερωτήματα…
… «A posteriori in summa, ἐκ τῶν ὑστέρων συνοπτικῶς»
Η’. ΑΜΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ.
Μπορούν εκατομμύρια αθώοι Γαζηνοί να σκοτώνονται καθημερινά κατά χιλιάδες, ενώ όσοι ζουν, να μαρτυρούν από δίψα, πείνα και ασθένειες, αβοήθητοι, ώσπου καταδικασμένοι, ως άλλοι μελλοθάνατοι, να ξεψυχήσουν;
Συν τοις άλλοις, επιτρέπεται οι γιατροί της Γάζας να μην έχουν φάρμακα και εργαλεία, να χειρουργούν χωρίς ηλεκτρικό, επικοινωνίες και νερό, ενόσω απεγνωσμένα παλεύουν στις ιερές επάλξεις του ανθρώπινου χρέους;
Μπορεί τελικά η «Περικύκλωση της Γάζας», αν και κατ’ αρχήν στοχεύει μόνον εναντίον της «Χαμάς», να καταλήξει αναπόφευκτα στην εξόντωση της κοινότητας των Γαζηνών;
Επιτρέπεται δυνάμει του στρατιωτικού σχεδίου αυτού, να έχει αποκλειστεί ολοκληρωτικά ένας πληθυσμός περίπου 2,4 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν μετατραπεί συλλήβδην σε στρατιωτικό στόχο;
Μπορεί, μία ολόκληρη ανθρώπινη ομάδα, ο λαός της Γάζας, να στοχεύεται ελευθέρως και να φονεύεται ανεξέλεγκτα ως εύλογες «παράπλευρες απώλειες» ενός «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»;
Ή μήπως εξομοιωμένοι εκατομμύρια άμαχοι με οιονεί «τρομοκράτες», απειλούνται άμεσα με γενοκτονία;
Αν οι κάτοικοι της Γάζας έχουν εγκλωβιστεί στην εμπόλεμη περιοχή, μήπως έχουν στερηθεί το έσχατο «δικαίωμα» των αμάχων, να προσφυγοποιηθούν;
Και αν δεν μπορούν να γίνουν πρόσφυγες, πως θα σώσουν τις ψυχές τους;
Εν τέλει, υπάρχουν κανόνες στον πόλεμο κατά τον 21ο αιώνα; Εφαρμόζεται από τα κράτη το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο;
Συνεχίζει η «Σύμβαση της Γενεύης» (1949) να συνιστά εθιμικό δίκαιο που δεσμεύει τους πάντες;
Και αν η διεθνής κοινότητα αποδεχτεί τελικά τα συμβαίνοντα κατά δυόμισι εκατομμυρίων αμάχων στην Γάζα ως δήθεν «νόμιμα», τούτο δεν θα σημάνει αναπόδραστα την ουσιαστική μεταβολή του εθιμικού διεθνούς δικαίου;
