Νομοσχέδιο για Α.Ε.Ι: «Επιτέλους, κυρία Υπουργέ!»
Το νέο «υπό διαβούλευση» Νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, για μια φορά ακόμα, καταδεικνύει τον καταστροφικό μονόδρομο που ακολουθεί η κα Κεραμέως σε όλη της διάρκεια της θητείας της. Κι αυτό γιατί, πέρα από τη γενικευμένη καθίζηση που το εκπαιδευτικό σύστημα έχει υποστεί, το εν λόγω νομοσχέδιο επιχειρεί να διαμορφώσει ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας για τα Πανεπιστήμια της χώρας καταργώντας τη, συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοδιοικητική τους λειτουργία.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά πολιτικά επικίνδυνη στρατηγική που εκτός από την καθολική άρνηση της πανεπιστημιακής κοινότητας, καταγγέλθηκε δημόσια – μέσω ανοικτής επιστολής-έκκλησης προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό και την Ελληνίδα Υπουργό – από 700 πανεπιστημιακούς και ερευνητές από 50 χώρες, καλώντας τους ευθέως «να σεβαστούν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στη χώρα μας»!
Κι αυτό γιατί η εν λόγω πολιτική καταργεί στην πράξη τα συλλογικά όργανα του Πανεπιστημίου διαμορφώνοντας το είδος μιας υπουργοκεντρικής δεσποτείας που θα δύναται να καταργεί, να συγχωνεύει και να δημιουργεί Τμήματα και σχολές χωρίς ούτε καν τη σύμφωνη γνώμη της συγκλήτου και των συλλογικών οργάνων.
Πράγματι, ο νέος νόμος πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια συνιστά ένα σημαντικό πλήγμα στη δημοκρατική λειτουργία των Ιδρυμάτων, αφού τόσο η υποβάθμιση του ρόλου του Πρυτάνεως όσο και της συγκλήτου έρχονται να επιβεβαιώσουν το «μέλλον» που επιφυλάσσουν οι διορισμένες ηγεσίες των managers στο Ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.
Πρόκειται για μια προοπτική πελατειακής εξάρτησης και ελέγχου η οποία επισφραγίζει με τον πιο κυνικό τρόπο την παράδοση του δημόσιου ακαδημαϊκού χώρου σε «επιλεγμένους» και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση «ταγούς» ενώ θα πρυτανεύει η ετεροδιοίκηση και ο ετεροκαθορισμός της ακαδημαϊκής ζωής από «ημέτερους» και «άριστους» που προφανώς και δεν θα προέρχονται από τη βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Είναι προφανές πως το εν λόγω νομοσχέδιο δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Κι αυτό γιατί δεν ενδιαφέρεται για το ότι :
• η χώρα παραμένει στις τελευταίες θέσεις του ΟΟΣΑ στη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στην απασχόληση των αποφοίτων της
• η ανεργία των πτυχιούχων και η υποτίμηση των προσόντων τους συνεχίζει να ενισχύει την μετανάστευση των υπερ εκπαιδευμένων και την απαξίωση των θυσιών τους
• ακόμα και σήμερα λειτουργούν τμήματα με ανύπαρκτα ή αρρύθμιστα επαγγελματικά δικαιώματα τη στιγμή που για τα ιδιωτικά Κολλέγια το Υπουργείο δίνει «γη και ύδωρ» για την κατοχύρωση και τη διασφάλισή τους
• οι υποδομές και οι εγκαταστάσεις των δημόσιων ΑΕΙ καταρρέουν ενώ οι αμοιβές και οι προσλήψεις διδασκόντων και ερευνητών παραμένουν σε εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα στις χώρες της Ε.Ε.
Δυστυχώς ο κατάλογος της κακοδαιμονίας στη χώρα μας παραμένει μεγάλος. Σε πείσμα όμως των καιρών το Δημόσιο Πανεπιστήμιο παραμένει όρθιο, εμπνέει τις νέες γενιές, η ελληνική οικογένεια το εμπιστεύεται και κυρίως τα προσόντα που αυτό προσφέρει γίνονται ανάρπαστα στις αγορές εργασίας του εξωτερικού. Οι λαμπρές άλλωστε επαγγελματικές σταδιοδρομίες των αποφοίτων μας το αποδεικνύουν με τον πιο πειστικό τρόπο.
Επιτέλους, κυρία Υπουργέ!
αφήστε κατά μέρος τον αντιδημοκρατικό έλεγχο, τις πανεπιστημιακές αστυνομίες και τις ορέξεις των golden boys για το δημόσιο πανεπιστήμιο και επικεντρωθείτε στα πραγματικά προβλήματα των ακαδημαϊκών μας ιδρυμάτων. Εμπιστευθείτε του ανθρώπους που το υπηρετούν, ενισχύστε τους και αναγνωρίστε τα όσα προσφέρουν με ελάχιστα μέσα. Κυρίως όμως, δώστε ελπίδα στα παιδιά μας που ονειρεύονται έναν πολιτισμό που μόνο η δημόσια παιδεία δύναται να εγγυηθεί με όρους ισοτιμίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Διαφορετικά, καλύτερα να παραδεχτείτε τη χρεοκοπία του αφηγήματός σας και να αφήσετε την ευθύνη της διακυβέρνησης σε αυτούς που είναι συνδεδεμένοι υπαρξιακά με τη δημόσια παιδεία και την προσφορά της στον τόπο. Και προφανώς επειδή δεν θα το πράξετε, θα σάς διευκολύνει ο ελληνικός λαός στις προσεχείς εκλογές…
Χρήστος Φωτόπουλος
