Αλυκές Λεχαινών. Ένας λησμονημένος θησαυρός της βόρειας Ηλείας.
Για το Πριγκιπάτο του Μοριά και τους Φράγκους κατακτητές, αποτέλεσε σωστό «χρυσωρυχείο» για 200 χρόνια!
Οι Αλυκές των Λεχαινών είναι το επόμενο θέμα το οποίο επιλέγει να προβάλει ο ενεργός πολίτης κ.Νίκος Δημάκης.
Δυστυχώς ο δήμος Ανδραβίδας – Κυλλήνης αδιαφορεί για αυτόν τον «θησαυρό»…
Για τον λόγο αυτό, ο κ.Δημάκης έγραψε και απέστειλε σχετική επιστολή στον υπουργό Ανάπτυξης, την οποία το papafotis.gr σας παρουσιάζει στη συνέχεια:
Αλυκές Λεχαινών – Η επιστολή Νίκου Δημάκη
Αξιότιμε Υπουργέ Ανάπτυξης κ Σκρέκα(Νίκης 5-7, 101 80, Αθήνα, τηλ:210.3332548), νιώθω ιδιαίτερη χαρά και τιμή που επικοινωνώ μαζί σας.
Ονομάζομαι Δημάκης Νικόλαος, είμαι μόνιμος κάτοικος Ανδραβίδας Ν.Ηλείας και επικοινωνώ μαζί σας, στα πλαίσια της εντονότατης δραστηριότητάς μου, αυτής του Ενεργού Πολίτη.
Σκοπός της επικοινωνίας, είναι να σας αναφέρω το θέμα των Αλυκών Λεχαινών, στην προσπάθειά μου να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, ως ένα από τα θέματα που ενδιαφέρουν την τοπική κοινωνία μας(Δήμος Ανδραβίδας-Κυλλήνης).
Οι Αλυκές Λεχαινών, είναι μία έκταση 900 στρεμμάτων, βρίσκεται μέσα στην προστατευόμενη από την Σύμβαση RAMSAR, περιοχή του υγροτόπου Κοτυχίου-Στροφιλιάς, λειτουργούσε από το 1919, και παρήγαγε περίπου 2.000 τόνους αλάτι ετησίως.
Από το 1990, οι Αλυκές Λεχαινών έκλεισαν οριστικά με απόφαση της τότε Κυβέρνησης, ώς οικονομικά ασύμφορες.
Στην συνέχεια έγιναν διάφορες συζητήσεις για την πιθανή αξιοποίησή τους, με στόχο να γίνει ιχθυοτροφείο, παραθεριστικός οικισμός και οικόπεδα για τουριστική εκμετάλλευση, αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες μου, περίπου το 1992-93, με πρωτοβουλία του τότε Δήμου Λεχαινών και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ν.Ηλείας, αποφασίστηκε να μετατραπούν σε Περιβαλλοντικό Πάρκο με ήπιες κατασκευές(με σκοπό το Πάρκο να αποτελέσει πόλο έλξης για χιλιάδες Έλληνες και ξένους επισκέπτες), αφού η εν λόγω περιοχή, είχε ήδη ενταχθεί στην (Α) ζώνη προστασίας του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου-Στροφιλιάς.
Συντάχθηκε σχετική μελέτη από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηλείας, η οποία δεν εγκρίθηκε δυστυχώς από το ΥΠΕΧΩΔΕ, με αποτέλεσμα από τότε το θέμα να εκκρεμεί.
Σήμερα, αποτελεί καταφύγιο για χιλιάδες φοινικόπτερα, τα εντυπωσιακά σε όλους, εξωτικά Φλαμίγκο.
Οι Αλυκές στην χώρα μας, δεν έχουν αξία μόνο ως μονάδες παραγωγής αλατιού, αλλά και ως υγρότοποι ειδικής σημασίας και σημαντικής αξίας, για την φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά.
Σύμφωνα με μια εργασία -μελέτη από το ΕΚΒΥ(Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων – Υγροτόπων)τον Δεκέμβριο του 1995(Ν.Λαμπροπουλος, Χρυσουλα Κούρτελη), στον πίνακα 2.2.1, η Αλυκή των Λεχαινών αναφέρεται μεταξύ των 28 παραγωγικών Αλυκών στον α/α 14, με φορέα Διαχείρισης το ΥΒΕΤ(πρωην Υπουργείο Βιομηχανιας) που σήμερα είστε εσείς(το Υπουργείο Ανάπτυξης) και δεν αναφέρεται στις εγκαταλειμμένες (αυτές είναι οι α/α 16-28).
Σύμφωνα με τις προτάσεις που παρουσιάζονται στην συγκεκριμένη εργασία – μελέτη, απώτερος σκοπός είναι να καταδειχθεί η αναγκαιότητα διατήρησης της Αλυκής-Υγροτόπου και η εξάρτηση αυτής (της διατήρησης)από την λειτουργικά παραγωγική της κατάσταση.
Επίσης, σύμφωνα με τις αρχές της “αειφόρου ανάπτυξης”, τα επόμενα βήματα για την ειδική κατηγορία των Αλυκών-Υγροτοπων, είναι η περιγραφη τους και η σύνταξη των διαχειριστικών τους σχεδίων.
Τα διαχειριστικά αυτά σχέδια, θα έχουν στόχο την διαμόρφωση αποδεκτών και περιβαλλοντικά αναπτυξιακών προγραμμάτων στον πρωτογενή τομέα.
Στο τότε ΥΒΕΤ, πέρασε βάσει του θεσμικού πλαισίου, ο συντονισμός και η διαχείριση ολων των Αλυκών.
Επίσης το Υπουργείο Γεωργίας, μετά την παράκαμψη τυπικών προβλημάτων, και μετά την ψήφιση του Ν.2040/92(ΦΕΚ 70Α), μπορούσε τότε να προχωρήσει στην εκμίσθωση των διαχειριζόμενων από αυτό Αλυκών σε ιδιώτες για υδατοκαλλιέργειες καθώς επίσης και τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα για την διερεύνηση της δυνατότητας αλατοπαραγωγής και υδατοκαλλιέργειας.
Τέλος, η επαναλειτουργία των εγκαταλελειμμένων Αλυκών, είτε ώς μονάδων παραγωγής άλατος, είτε ώς χώρων υδατοκαλλιέργειας, είτε ώς χώρων αποθήκευσης νερού διαφόρων χρήσεων(πχ, ανακύκλωση αρδευτικού νερού για τα Λεχαινά), πρέπει να στοχεύει στην διατήρηση του Υγρότοπου-Αλυκη και όχι κατ’ανάγκη στην παραγωγική του εκμετάλλευση.
Αξιότιμε κ Υπουργέ, σε κάθε περίπτωση, οι Αλυκές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας, είναι αναμφισβήτητα σημείο αναφοράς στο πέρασμα του χρόνου καθώς και μια “γέφυρα” πολιτιστικής κληρονομιάς με μεγάλο τουριστικό και οικονομικό ενδιαφέρον.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι Αλυκή Λεχαινών, έχει τεράστια οικονομική, πολιτιστική και τουριστική αξία και θα πρέπει να εξεταστούν οι συνθήκες, οι δυνατότητες και οι προοπτικές του συγκεκριμένου οικοσυστήματος, ώστε να αποτελέσουν σημαντικό πυλώνα για την ανάπτυξη του Δήμου μας και της ευρύτερης περιοχής γενικότερα.
Είναι σίγουρα μια προίκα μοναδική και πολύτιμη, που δώρισε η φύση στον τόπο μας και θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε με τον πιό πρόσφορο τρόπο.
Με την πεποίθηση, ότι θα δείτε το θέμα με την πρέπουσα προσοχή, σας ευχαριστώ θερμότατα εκ των προτέρων.
Με χαρά μου παραμένω στην διάθεσή σας, για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία.
Με βαθύτατη εκτίμηση και απεριόριστο σεβασμό.
Δημάκης Νικόλαος
(σημείωση του papafotis.gr η φωτογραφία του κειμένου είναι από την Ε.Π.Ο.Π.)
Η παρούσα δημοσίευση στοχεύει στην επαναφορά δημόσιας συζήτησης για την αξιοποίηση των Αλυκών προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, από το papafotis.gr δηλώνουμε ότι, θα σταθούμε σθεναρά υπερασπιστές της συγκεκριμένης προσπάθειας του κ. Νίκου Δημάκη και όποιου άλλου φορέα ταχθεί στην ίδια κατεύθυνση.
Της προάσπισης των καλώς εννοουμένων συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας.
