Πονοκέφαλος οι θερινές κατασκηνώσεις Τσιγγάνων στην Πάτρα.
Τα νομικά… παυσίπονα δεν είναι και τόσο αποτελεσματικά κατά τα φαινόμενα, μετά την αναμόρφωση προ πενταετίας του Ποινικού Κώδικα…
Όπως συνηθίζεται κάθε καλοκαίρι, πολλοί Τσιγγάνοι μετακομίζουν από τους καταυλισμούς τους σε παραλιακά μέρη της Πάτρας μάλλον για περισσότερη… δροσιά, καταλαμβάνοντας τους αιγιαλούς.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στην περιοχή της Ηρώων Πολυτεχνείου (Τερψιθέα).
Το γεγονός αυτό έχει αναστατώσει τους περίοικους, οι οποίοι προχώρησαν σε καταγγελίες στην «Π», γιατί οι καταληψίες ρυπαίνουν το περιβάλλον, διαταράσσουν την κοινή ησυχία, αφοδεύουν στην ύπαιθρο, μεθοκοπάνε και γίνονται πρόξενοι επεισοδίων.
Το ίδιο κατά καιρούς παρατηρείται και σε άλλες παραλιακές περιοχές της Πάτρας, όπως για παράδειγμα πέριξ του κολυμβητηρίου του ΝΟΠ, αλλά και στα Ροϊτικα, στη διασταύρωση του δρόμου προς Βραχνέικα.
Ο γνωστός δικηγόρος Θόδωρος Χρονόπουλος που διαμένει στην Ηρώων Πολυτεχνείου διερμηνεύοντας και τις διαμαρτυρίες γειτόνων του κάνει λόγο για μια απαράδεκτη κατάσταση, που προσβάλλει την αισθητική της πόλης, αλλά κυρίως εγκυμονούνται κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία».
Εξειδικεύοντας τις συνθήκες της διαμονής των Ρομά στην περιοχή αναφέρει ότι «μικρά παιδιά κυκλοφορούν γυμνά ή ημίγυμνα στον καυτό ήλιο, ενώ όλοι τους χρησιμοποιούν χαρτόκουτα ή παλιά στρώματα ως κρεβάτια και κάνουν την ανάγκη τους όπου βρουν.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πίνουν, μεθάνε, τσακώνονται μεταξύ τους όλο το 24ωρο και τις νύχτες μένουμε άυπνοι»!
Η Αστυνομία καταβάλλει προσπάθεια να περιορίσει το φαινόμενο των θερινών κατασκηνώσεων των Ρομά, ωστόσο ο βαθμός της αποτελεσματικότητας των παρεμβάσεων τους βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με όσα προβλέπουν οι νόμοι, που όμως στερούνται αυστηρότητας…
Όπως επισημαίνει στην «Πελοπόννησο» αξιωματικός της τοπικής ΕΛΑΣ, που έχει ασχοληθεί επισταμένως με τις καλοκαιρινές… διακοπές των Ρομά, «στα πλημμελήματα κυριαρχούν οι αναστολές στις ποινές και δεν ιδρώνει το αυτί των παραβατών Ρομά, γιατί ξέρουν ότι δεν τίθεται ζήτημα φυλάκισής τους». Δίκιο έχει.
Υφίστανται μεν ειδικοί ποινικοί νόμοι ή είναι σε ισχύ ΦΕΚ, που προβλέπουν ποινές σε παράνομους καταληψίες αιγιαλών και παραλιών, ωστόσο έχουν πλημελληματικό χαρακτήρα και δεν φοβούνται οι παραβάτες.
Φερειπείν το ΦΕΚ Β 973/2003 προβλέπει την απαγόρευση της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης χωρίς άδεια για υγειονομικούς λόγους, που προβλέπει φυλάκιση μέχρι ένα έτος με αναστολή και πρόστιμο τουλάχιστον 2.000 ευρώ.
Πρόκειται, όμως, για μια ποινή που ένας Ρομά την περιφρονεί…
Οι Ρομά , άλλωστε, δεν γνωρίζουν καν τους νόμους, διότι ουδέποτε συμβάδισαν με αυτούς. Ωστόσο, η άγνοιά τους «διευκολύνεται» από την κοινωνική ανοχή και δη από τα στραβά μάτια (τις περισσότερες φορές…) των αρμόδιων διωκτικών αρχών.
Υπ’ αυτή την έννοια, κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι είναι περιττοί και «άχρηστοι» οι αρκετοί αναγκαστικοί και ειδικοί ποινικοί νόμοι που σχετίζονται με τις θερινές κατασκηνώσεις των Ρομά.
Ενδεικτικά μνημονεύουμε τον Ν. 1539/1938 περί κατάληψης αιγιαλού, τον Ν.
1650/1986 για ρύπανση του περιβάλλοντος, τον Ν. 2971/2001 για κατάληψη αιγιαλού και παραλίας, το Ν 4637/2019 για διατάραξη κοινής ησυχίας κ.ο.κ.
Πηγή: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
Η θέση του papafotis.gr
Η θέση μας για αυτό το κοινωνικό φαινόμενο είναι η πραγματική κοινωνική ένταξη των Τσιγγάνων.
Και όταν γράφουμε για «πραγματική» ένταξη στην ελληνική κοινωνία, δεν εννοούμε τίποτα από αυτά που γίνονται έως τώρα.
Επιδόματα με καθαρά ψηφοθηρική σκόπευση από τους πολιτικάντηδες και «μεγάλα λόγια» σε «ψευτοσυνέδρια» δήθεν για ευαισθητοποίηση, στα οποία συμμετέχουν οι …διοργανωτές και οι φίλοι τους…
Η πραγματική κοινωνική ένταξη θα έρθει μόνο μέσω της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και συμμετοχής των παιδιών των Τσιγγάνων σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης.
Μόνο όταν τα απιδιά αυτά αποφοιτήσουν από Πανεπιστήμια θα μπορέσουν με (σχεδόν) ίσους όρους να ενταχθούν «ομαλά» μέσα στην κοινωνία μας.
Επιδόματα φυσικά να συνεχίσουν να δίνονται και να αυξηθούν όσο χρειάζεται αλλά μόνο με αυτήν την σκόπευση. Σε αντίθετη περίπτωση να κόβονται μαχαίρι.
Το πρόβλημα τη περιθωριοποίησης αυτών των πληθυσμών και με την διαρκή αύξηση της παραβατικότητας δυστυχώς, θα κληθεί με επιτακτικό τρόπο να το αντιμετωπίσει η κοινωνία μας.
Και μάλιστα σύντομα!
Πολύ πιο γρήγορα από ότι φανταζόμαστε όλοι μας. Δυστυχώς!
