«Σφάζονται» για το Σαχέλ Μαρόκο, Ιράν και Τουρκία
Διεκδικούν, μεγαλύτερο οικονομικό και στρατιωτικό ρόλο στην περιοχή του Σαχέλ, επιχειρώντας έτσι να εκμεταλλευθούν τις «ευκαιρίες» που δημιουργήθηκαν εκεί έπειτα από την αποχώρηση των γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων.
Το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο και ο Νίγηρας έζησαν πραξικοπήματα μετά το 2020 αλλά και εκρήξεις τζιχαντιστικής βίας που όχι μόνο παραμένουν αλλά και εντείνονται.
Τα γαλλικά στρατεύματα, που είχαν αναπτυχθεί στο Σαχέλ για πάνω από μια δεκαετία, ήταν απρόθυμα να εξοπλίσουν τοπικούς στρατούς που κατηγορούνταν ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα αμάχων.
Την ίδια στιγμή οι Γάλλοι, είχαν υπογράψει «λεόντειες συμφωνίες» με αυτά τα δύστυχα αφρικανικά κράτη, λεηλατώντας τους πλούσιους φυσικούς πόρους της περιοχής.
Και όταν γράφουμε «λεόντειες» το εννοούμε. Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει την εποχή της Αποικιοκρατίας…
Η Γαλλία αναγκάστηκε τελικώς να αποχωρήσει. Μετά την έκρηξη της λαϊκής δυσαρέσκειας και ιδίως μετά την στρατιωτική βοήθεια που παρείχε ο Πούτιν εναντίον των τζιχαντιστών, με την αποστολή της γνωστής «Βάγκνερ»!
Σταδιακά, η Γαλλία αναγκάστηκε να αποσύρει τα στρατεύματά της από το Μάλι το 2022 και από τον Νίγηρα και την Μπουρκίνα Φάσο το 2023, εν μέσω πραξικοπημάτων και με φόντο την …σαρωτική ρωσική μισθοφορική εμπλοκή («Βάγκνερ»).
Πλέον, η Μόσχα «παγιώνεται» μεν ως ο κύριος σύμμαχος των στρατιωτικών καθεστώτων στο Σαχέλ.
Πλην όμως και η Τουρκία υιοθετεί εκεί την ίδια ώρα μια «οπορτουνιστική» πολιτική.
Στόχος της Άγκυρας «να τοποθετηθεί ως εναλλακτική λύση έναντι των Ευρωπαίων και της Ρωσίας», όπως σημειώνει ο πολιτικός επιστήμονας Φρεντερίκο Ντονέλι.
Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Turkey in Africa: Turkey’s Strategic Involvement in Sub-Saharan Africa».
Σε αυτές τις εξελίξεις, καθοριστικής σημασίας είναι η στρατιωτική της παρουσία στην Λιβύη…
Και η Τουρκία ωστόσο έχει ανταγωνιστές στο εν λόγω μέτωπο.
Χώρες όπως το Μαρόκο και το Ιράν προσπαθούν να «επεκταθούν» στο Σαχέλ.
Το μεν Μαρόκο, μέσα από τα δίκτυα μεταφορών/συγκοινωνιών.
Η παρέμβαση του βασιλιά του Μαρόκο να ανοίξει τα λιμάνια της χώρας του για αυτά τα κράτη, τα οποία δεν βλέπουν θάλασσα, ήταν κυριολεκτικά σωτήρια για τα στρατιωτικά καθεστώτα που έδιωξαν τους Γάλλους.
Η μαροκινή ηγεσία δελεάζει τις περίκλειστες από ξηρά χώρες του Σαχέλ (το Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο, το Τσαντ, τον Νίγηρα) προσφέροντάς τους πρόσβαση στα μαροκινά δίκτυα μεταφορών/συγκοινωνιών και διεξόδους στον Ατλαντικό.
Οι Γάλλοι δεν μπορούν πια να τους απειλούν με άτυπο εμπάργκο δια μέσω της απαγόρευσης χρήσης των λιμανιών που ανήκουν στα γειτονικά κράτη, τα οποία ακόμα «ελέγχει» το Παρίσι.
Το δε Ιράν, μέσα από έργα υποδομών και συμπράξεις στους τομείς του πολεοδομικού σχεδιασμού, της ενέργειας αλλά και της εκπαίδευσης.
Το Ιράν, εν τω μεταξύ, υπέγραψε συμφωνίες συνεργασίας με την Μπουρκίνα Φάσο στους τομείς της ενέργειας, του πολεοδομικού σχεδιασμού, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των υποδομών, ενώ στα τέλη Ιανουαρίου ανακοίνωσε και τη σύσταση δύο πανεπιστημίων στο Μάλι με το οποίο επίσης υπέγραψε συμφωνίες συνεργασίας.
Δείτε το βίντεο
του Δημήτρη Παπαφώτη (με πηγές από τον διεθνή & ελληνικό Τύπο)
