Ο κ. Βασίλης Παναγόπουλος γράφει για το θέμα του λατομείου με το «χρυσό» χαλίκι, που έσκασε σαν βόμβα στον Πύργο, μετά τη δημοσίευσή του από την Εφημερίδα των Συντακτών.
Το papafotis.gr αναδημοσιεύει το άρθρο του και σας προτείνουμε να το διαβάσετε προσεκτικά μέχρι το τέλος. Τα ερωτήματα που θέτει ο κ. Παναγόπουλος θα τα βρείτε πολύ ενδιαφέροντα…
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Η δημοσιοποίηση της γνωστής πλέον υπόθεσης που αφορά στην σύμβαση μεταξύ ιδιωτικής εταιρείας , η οποία κατασκευάζει τμήμα του έργου του αυτοκινητόδρομου Πατρών – Πύργου και της δημοτικής επιχείρησης Ελαιώνα( ΔΕΠ ΟΤΑ) ,για προμήθεια αμμοχάλικου με την εξευτελιστική τιμή πώλησης του, προς 0,13 ευρώ ανά τόνο, έθεσε στο επίκεντρο της συζήτησης πολλά ερωτήματα τα οποία δεν απαντήθηκαν μέχρι σήμερα από την δημοτική αρχή .
Βέβαιο είναι ότι το εκτελούμενο από την κατασκευάστρια εταιρεία έργο είναι ιδιαιτέρως σημαντικό.
Βέβαιο επίσης είναι ότι η εκτέλεσή του ή όχι δεν εξαρτήθηκε , δεν εξαρτάται και προφανώς δεν διακινδυνεύεται από την τιμή αγοράς του υλικού από την δημοτική επιχείρηση Ελαιώνα…..
Στην σύμβαση εκτέλεσης του έργου αυτού , όπως και σε κάθε σχετική σύμβαση , έχει προβλεφθεί και χρηματοδοτείται η απόκτηση των απαραίτητων υλικών με τιμές τις τρέχουσες της αγοράς , οι οποίες , κατά το γνωστό, είναι πολλαπλάσιες αυτής που συμφωνήθηκε με την επίμαχη σύμβαση.
Και ναι μεν ανάγεται στις επιδιώξεις της κατασκευάστριας και είναι, ίσως , θεμιτή η αύξηση του κέρδους της με μείωση του κόστους αλλά επ’ουδενί δεν θα εμποδιζόταν η κατασκευή του έργου αν οι υπεύθυνοι του Δήμου Πύργου και της δημοτικής επιχείρησης έπρατταν ως όφειλαν και κοστολογούσαν το υλικό όσο πραγματικά αξίζει και όσο ,σε κάθε περίπτωση ,έχει προϋπολογιστεί για το συγκεκριμένο έργο .
Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σύμφωνα με την σύμβαση παραχώρησης και εκμετάλλευσης του λατομείου από το Ελληνικό Δημόσιο στην δημοτική επιχείρηση Ελαιώνα , συμπεριλαμβανομένων των λειτουργικών εξόδων ,το κόστος που αυτή επιβαρύνεται υπολογίζεται σε 0,57ευρώ ανά τόνο . Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε τόνος αμμοχάλικου κοστίζει στην επιχείρηση Ελαιώνα 0,57 ευρώ .
Για αυτόν τον τόνο προϊόντος η επιχείρηση εισπράττει με βάση την επίμαχη σύμβαση που κατήρτισε με την ως άνω κατασκευαστική εταιρεία 0, 13 ευρώ .
Παρίσταται προφανές ότι με την πώληση στην κατασκευάστρια εταιρεία με τιμή που υπολείπεται κατά 0,44 ευρώ ανά τόνο του κόστους η δημοτική επιχείρηση ζημιώνεται άνευ άλλου τινός .
Κρίσιμο, εξάλλου ,για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της ζημίας είναι ότι με την πώληση των αρχικώς προβλεπόμενων στην εν λόγω σύμβαση 500.000 τόνων αμμοχάλικου η δημοτική επιχείρηση θα εισπράξει 65.000 ευρώ (500.000 τόνοι χ0,13 e) για το οποίο, παραδόξως ,πανηγυρίζει ο κ. Αντωνακόπουλος ,αντί του τιμήματος του 1.000 .000 ευρώ ( 500.000 τόνοι χ2 e) που θα εισέπραττε αν η σύμβαση προέβλεπε τιμή μονάδας τα 2 ευρώ ανά τόνο που , κατά μέσο όρο, ισχύει για τους μεγάλους προμηθευόμενους από την ίδια επιχείρηση.
Οι αντιρρήσεις εξάλλου που εκφράζονται δεν αφορούν αυτή καθεαυτή την σύναψη της σύμβασης ώστε να αποτελεί επιχείρημα η ανάγκη εκτέλεσης του έργου με παροχή υλικών σε ένα περιβάλλον έλλειψης διαθεσιμότητας αλλά αφορούν στο οικονομικό αντικείμενο αυτής .
Κανείς δεν διαφωνεί με την παροχή υλικού στην κατασκευάστρια εταιρεία. ΜΕ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ.
Η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος που εξυπηρετείται με την κατασκευή του έργου αποτελεί επομένως άστοχη προσπάθεια απόσεισης ευθυνών.
Σκόπιμη διαστρέβλωση των προβλεπόμενων στο νόμο για την εκτέλεση έργων μεγάλου ενδιαφέροντος αποτελεί και το επιχείρημα ότι το υλικό θα μπορούσε να εξασφαλισθεί από την κατασκευάστρια δωρεάν.
Αυτό όντως θα μπορούσε να συμβεί αλλά με σύμβαση παραχώρησης από το Ελληνικό Δημόσιο δικών του μέσων και όχι αυτών ιδιωτικής επιχείρησης όπως είναι η δημοτική επιχείρηση του Ελαιώνα.
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
Η πώληση του προϊόντος στην εξευτελιστική τιμή των 0,13 ευρώ ανά τόνο ενώ το ίδιο πωλείται σε άλλες επιχειρήσεις , και τοπικές , οι οποίες ,επίσης , κατά περίπτωση, εκτελούν δημόσια έργα, προς 2 ευρώ ανά τόνο και στον ίδιο τον Δήμο Πύργου, που το προμηθεύεται από την δημοτική επιχείρηση και μόνο δημόσια έργα εκτελεί, προς 1,78 ευρώ, δεν αποτελεί απλώς εσφαλμένη εμπορική επιλογή της διοίκησης της δημοτικής επιχείρησης . Αποτελεί εγκληματική επιλογή της δημοτικής αρχής , η οποία οδηγεί σε βέβαιο και ξαφνικό θάνατο την επιχείρηση και μακροπρόθεσμα θα πληρωθεί από τους δημότες .
Και εξηγούμαι.
Η δημοτική επιχείρηση είναι κατάχρεη. Η νόμιμη και συνετή διαχείριση του ζητήματος θα μπορούσε να εξασφαλίσει την εξυγίανσή της επ’ευκαιρία της πώλησης των μεγάλων ποσοτήτων που απαιτεί το έργο.
Αυτό δεν επιδιώχθηκε. Το αντίθετο. Ξεπουλήθηκε το υλικό.
Και το πολύ χειρότερο. Η εκτέλεση της εν λόγω σύμβασης η οποία μάλιστα δεν επιφέρει ανάλογα οικονομικά αποτελέσματα θα οδηγήσει αναπόδραστα και στην εξάντληση της λατομικής ζώνης ώστε δεν θα απομείνει στο άμεσο μέλλον υλικό προς διάθεση ούτε σε ιδιώτες ( μεταξύ των οποίων και τοπικοί επιχειρηματίες , που
συμβάλουν στην ανάπτυξη και διατηρούν πολλές θέσεις εργασίας στην περιοχή) ούτε καν στον Δήμο Πύργου .
Ο τελευταίος θα υποχρεωθεί για τα έργα του να το εξασφαλίσει σε πολύ υψηλότερη τιμή στην ελεύθερη αγορά και το κόστος θα το πληρώσουμε όλοι.
Σκανδαλώδη προσφυγή σε τουλάχιστον ύποπτη διαδικασία αποτελεί τέλος η επίκληση αντισταθμιστικών ωφελειών τις οποίες ανερυθρίαστα επικαλείται ο κ. Αντωνακόπουλος.
Χορηγεί, λέει , η κατασκευάστρια εταιρεία δωρεάν στον Δήμο Πύργου ποσότητες χιλιάδων τόνων αδρανών υλικών…. Για ποιες ποσότητες πρόκειται? Αν αφορά τις προερχόμενες από το νταμάρι του Ελαιώνα πληρώνονται αυτές από την εταιρεία στην επιχείρηση ή μήπως αυτή μας δωρίζει τα δικά μας υλικά;
Ποιος παραλαμβάνει τις ποσότητες αυτές και που βρίσκονται;
Μήπως σε προεκλογικά ιδιωτικά έργα;
Αν τα υλικά χρησιμοποιούνται στην αγροτική οδοποιία με βάση ποιες μελέτες και τίνος την επίβλεψη πραγματοποιείται αυτό;
Φορτώνουν, λέει , και παρέχουν δωρεάν σε ιδιώτες αντίστοιχα υλικά σε μικρές ποσότητες .
Ποιος πληρώνει το κόστος των υλικών αυτών;
Ποιο είναι το όφελος για τον Δήμο όταν τα υλικά λαμβάνουν ιδιώτες;
Ποιος επιλέγει τους ιδιώτες που ωφελούνται και ποιο αντάλλαγμα δίνουν αυτοί στην δημοτική αρχή;
Προσφέρουν , λέει, δωρεάν χιλιάδες τόνους κοσκινισμένο υλικό. Με βάση όμως την μεταξύ τους σύμβαση η υποχρέωση της κατασκευάστριας εταιρείας αφορά μόνο την χορήγηση μέγιστης ποσότητας κοσκινισμένου υλικού 3.000 κμ η αξία επεξεργασίας του οποίου δεν υπερβαίνει το ποσό των 4.500 ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση σε ποιόν παρέχεται το υλικό αυτό;
Στον Δήμο Πύργου;
Πως γίνεται δεκτή η δωρεά χωρίς σχετική απόφαση του ΔΣ περί αποδοχής της;
Ποιος και με ποιο νόμιμο παραστατικό παραλαμβάνει τα δώρα;
Η αρμόδια τεχνική υπηρεσία γνωρίζει σχετικά;
Και τελικά πόσο έχουν κοστολογηθεί ( δεδομένου ότι κανένα ποσό δεν αναφέρεται )και από ποιόν αυτά τα αντισταθμιστικά οφέλη ώστε να καθιστούν την ,επαχθή για την δημοτική επιχείρηση ,σύμβαση, επιτυχία της δημοτικής αρχής;
Για τα ζητήματα αυτά βέβαια κατά τον κο Αντωνακόπουλο δεν δικαιούμαστε να ομιλούμε διαφορετικά θεωρούμαστε εχθροί της πόλης .
Πολύ περισσότερο εγώ , ο εγκέφαλος της εγκληματικής οργάνωσης που μεθοδεύει την καταστροφή του Δήμου…..
Αλλά για αυτά ας αναμένει την απάντηση.
ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!
