«Μικρές ιστορίες» με τον Γιώργο Τσουκαλά
Συνεχίζουμε με (άλλο) ένα κείμενο του γνωστού δικηγόρου από τον Πύργο κ. Γιώργου Τσουκαλά, ο οποίος δημοσίευσε στο facebook άλλη μια “Μικρή Ιστορία”…
Σε κάποιους άρεσαν τα δοκίμια, σε άλλους τα χρονογραφήματα και οι ταξιδιωτικές περιγραφές. Επειδή όμως τα μικρά θέματα πρέπει και αυτά να βρίσκουν την θέση τους, αποφάσισα να παρουσιάζω και μια σειρά από…
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.
Γ’.
«Μια εικόνα, χίλιες λέξεις», λένε οι Κινέζοι. Προχθές βρέθηκα για μια υπόθεση στον Άραξο, αληθινό αραξοβόλι των αεροπλάνων στην Αχαΐα. Από το διάβα του χειμώνα, το αεροδρόμιο φάνταζε αληθινά εγκαταλελειμμένο.
Ερμητικά κλειστές πόρτες, άγρια χορτάρια να φυτρώνουν στα περβάζια, άβαφοι τοίχοι να μουλιάζουν στην πρόσκαιρη ανυπαρξία… Στο μέρος βασιλεύει η ερημιά!
Η δυτική Ελλάδα μπορεί να μην είναι παγκόσμιος προορισμός…
Όμως ειδικά η εύμορφη Ηλεία με την υγρή πρασινάδα και τις δαντελωτές ακτές της, θα μπορούσε να γίνει. Άλλωστε η αρχαία Ολυμπία είναι σίγουρα ένας αδιάπτωτος, παγκόσμιος πόλος έλξης – εάν βέβαια θα μπορούσε κανείς να φθάσει εύκολα σε αυτήν, ολοχρονίς.
Όμως ακόμη και αν κάποιος από μέρη μακρινά, επιθυμήσει διακαώς να έρθει, θα μπορέσει; Ποιος αλήθεια μπορεί να έρθει στην Ηλεία από την άλλη άκρη της Οικουμένης;
Οι έμποροι λένε πως τα γωνιακά καταστήματα, όσα βρίσκεις στα σταυροδρόμια, είναι προνομιακά.
Κόσμος πάει και έρχεται, οιονεί πελάτες, που ενίοτε τινές εξ αυτών θα δρασκελίσουν το κατώφλι του μαγαζιού, αφήνοντας τον οβολό τους στον ευλογημένο καταστηματάρχη.
Αν η Ηλεία είναι γεωγραφικά σε ένα σταυροδρόμι, πως άνθρωποι από τα πέρατα της Οικουμένης μπορούν να ξαναέρθουν στις ακτές της;
Πράγματι, η Ηλεία είναι ένα αρχαίο σταυροδρόμι. Καθώς βρέχεται από το Ιόνιο, φέρνει δια των λιμένων της, περαστικούς προς τα Επτάνησα, και άγει μέσω των εγκάρσιων οδών της, ταξιδιώτες από την Πελοπόννησο ως την Ήπειρο, και εκείθεν προς την Ιταλία και την Δύση.
Καθώς όμως, μετά την Βιομηχανική Επανάσταση, η ανθρωπότητα εφηύρε θεαματικές, μοντέρνες τεχνολογίες, χωρίς αεροπλάνο φτάνεις πλέον μόνο πουθενά…
Έχει αποδειχθεί, πως επισκέπτες και τουρίστες δεν έρχονται στην Ολυμπία μέσω του αεροδρομίου του Αράξου, μήτε της Καλαμάτας μήτε της Ζακύνθου.
Δεν ευσταθεί ο αφορισμός πως η Ηλεία εξυπηρετείται από αυτά τα αεροδρόμια, αφιερωμένα στην ομογάλακτη Αχαΐα, την Μεσσηνία και την Ζάκυνθο αντίστοιχα, σχεδόν αποκλειστικά – ενώ η θαλερή Ηλεία χρειάζεται το δικό της αεροδρόμιο κοντά στην Ολυμπία.
Αυτό φυσικά υπάρχει, στο Επιτάλιο, μια ανάσα από αυτήν. Θα μπορούσε να βελτιωθεί ώστε να μας έρχονται αεροπλάνα από παντού…
Όταν ξένος κόσμος θα ξεκινήσει να καταφθάνει, αλυσιδωτά θα προκληθεί η ανάγκη για μεγάλα ξενοδοχεία για να φιλοξενήσουν τους τουρίστες, ο τουρισμός στην Ηλεία όχι μόνο αμέσως θα φουντώσει, αλλά μεταφορικά θα απογειωθεί…
«Μπορείτε να έρθετε με τα φτερά του Ερμή!», έγραφα με το ψευδώνυμο Λετρέας σε μια γελοιογραφία για την σειρά “Ηλειακές Αντιλογίες” που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πατρίδα” το 2020. Αυτήν την φράση θυμήθηκα, συλλογιζόμενος αυτήν την μικρή ιστορία.
Εν τέλει, μήπως είναι κατά κυριολεξία η αλήθεια; Ιδού η απορία!
