Πέθανε ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος, σε ηλικία 88 ετών στο σπίτι του, το απόγευμα της Πέμπτης 30/01/25.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας αποχαιρέτησε τον Δημήτρη Κολλάτο, με ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram:
«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη.. Από παιδί σε αγαπούσα και μ’ αγαπούσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου!
»Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου!
»Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικού σινεμά που οργανωτές στο κτήμα σου με τις φιστικιών.
»Δημήτρη δεν θα ξεχάσω ποτέ το νοιαξιμό σου για τον Άλκη!
»Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδιά θα συνεχίσουν το έργο σου και θυμάστε κοντά τους.
»Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες του χρόνου πάλι εδώ!!! Αλλά ταξίδεψες…
»Καλό ταξίδι φιλόσοφε, σκηνοθέτη, συγγραφέα, ταξιδευτή των ονείρων… θα σε θυμόμαστε, πάντα Δημήτρη Κολλάτε!».
Ποιος ήταν
Ο Δημήτρης Κολλάτος ήταν κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα.
Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο.
«Θάνατος του Αλέξανδρου»
Το 1966 η μεγάλου μήκους ταινία του, «Θάνατος του Αλέξανδρου», στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία Κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού όταν κατάφερε επιτέλους να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους έκοψε σε μία εβδομάδα, 29.900 εισιτήρια.
Ο Μάνος Χατζιδάκις εκθείασε την ταινία, αποκαλώντας τον δημιουργό της «πρώτο Δραματουργό του ελληνικού κινηματογράφου».
Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πει: «Η σημαντικοτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου Ο Θάνατος του Αλέξανδρου.
»Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».
Πολιτικός αγώνας
Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής.
Το 2011 δημιούργησε την αντιμνημονιακή Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα, μια νέα μορφή πολιτικής παρέμβασης που οργανώνει διάφορα «χάπενινγκ» διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής ηγεσίας, της παρέμβασης ξένων δυνάμεων στη χώρα κτλ.
Το 2014 γύρισε την ταινία «Διόνυσος», με θέμα την Ελλάδα της κρίσης που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το 1959-1960 ίδρυσε το «Πειραματικό Θέατρο Τσέπης», όπου, για τρεις συνεχείς θεατρικές περιόδους, ανέβασε σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη έργα όπως η «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ιονέσκο, το «Τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ, το «Δωμάτιο» του Χάρολντ Πίντερ, καθώς και τα «Ένα βροχερό απόγευμα» του Ουίλιαμ Ινγκ και «Ο μακαρίτης» του Ρενέ ντε Ομπαλντιά.
Επιπλέον, σκηνοθέτησε την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη, με τη Μαριέτα Ριάλδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στις 7 Οκτωβρίου 1961, παρουσίασε την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» στο Centre culturel στο Παρίσι, με πρωταγωνιστές τους Arlette Baumann, Roger Jandly, Nicolas Ruffieux, M.-F. Bonte και F. Guiman.
Το γαλλικό περιοδικό «L’Express» εξήρε την παράσταση, χαρακτηρίζοντάς την «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο».
Η Arlette Baumann, που πρωταγωνίστησε και σε μεταγενέστερες ταινίες του, έγινε σύζυγός του και απέκτησαν μαζί δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.
Το 1962 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, «Αθήνα Χι Ψι Ξι», η οποία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1964 ακολούθησε η ταινία «Ελιές», επίσης βραβευμένη.
Στη χούντα
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ίδρυσε το «Θέατρο της Τέχνης» (Théâtre de l’Art) στο Παρίσι, παρουσιάζοντας 20 θεατρικές παραγωγές.
Μεταξύ αυτών ήταν το «Philippe Pétain» και «Η Γυναίκα του Σωκράτη», ένα μονόλογο με πρωταγωνίστρια την Arlette Baumann, που έκανε πρεμιέρα στις 22 Δεκεμβρίου 1973 και επιλέχθηκε ως η καλύτερη παράσταση της χρονιάς.
Το έργο παρουσιάστηκε στο Θέατρο των Εθνών στις Βρυξέλλες και επαναλήφθηκε το 1975 και το 1976.
Το 1972 σκηνοθέτησε την ταινία «Συμπόσιο», με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία, ενώ το 1974 ανέβασε το «Καλησπέρα κύριε Τσέχοφ» με τις Arlette Baumann και Fanny Ardant.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, σκηνοθέτησε παραστάσεις που προκάλεσαν αίσθηση, όπως τα «Σόδομα και Γόμορρα», «Οι Εφοπλιστές» και «Άγιος Πρεβέζης», που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 1982.
Η θεατρική του προσέγγιση συχνά περιγραφόταν ως «θέατρο καταγγελίας».
«Ζωή με τον Άλκη»
Παράλληλα, αφιερώθηκε στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αυτιστικών παιδιών, επηρεασμένος από την προσωπική του εμπειρία με τον γιο του, Άλκη, και δημιούργησε έναν ειδικό χώρο στην Αίγινα για την υποστήριξή τους.
Το 1988 γύρισε την αυτοβιογραφική ταινία «Ζωή με τον Άλκη», όπου ο γιος του, Αλέξανδρος, ενσάρκωσε τον αυτιστικό αδελφό του, κερδίζοντας ειδική μνεία για την ερμηνεία του.
Το 1993 σκηνοθέτησε το «Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα», εμπνευσμένο από την εμπειρία του με τον αυτισμό και την αυτοκτονία της συζύγου του.
Στην ταινία «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (1998), εξερεύνησε το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία, ενώ η «Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ» (2009) επανέφερε στο προσκήνιο τη σχέση θρησκείας και εξουσίας.
Το 1977 στη Γαλλία σκηνοθέτησε τη μεσαίου μήκους ταινία «Η Γαλλία του Ζισκάρ», μία πολιτική κριτική για τη δεκαετία του ’70.
Στην τηλεόραση είχε τη δική του εκπομπή «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».
Το 1989 και το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής, ενώ το 2011 ίδρυσε την Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα, προωθώντας ακτιβιστικές δράσεις.
Το 2014 σκηνοθέτησε την ταινία «Διόνυσος», με θέμα την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, η οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2025, στο σπίτι του στην Αθήνα, σε ηλικία 87 ετών.
Συνελήφθη για τον αντιμνημονιακό του αγώνα
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος συνελήφθη δύο φορές το 2013 λόγω διαμαρτυριών του κοντά στη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα.
Τον Μάρτιο του 2013, συνελήφθη για προσβολή εθνικού συμβόλου, καθώς είχε αναρτήσει στο μπαλκόνι του μια ελληνική σημαία που απεικόνιζε μια γερμανική μπότα να την πατάει, με κόκκινη μπογιά να συμβολίζει το αίμα.
Το σπίτι του βρισκόταν απέναντι από τη γερμανική πρεσβεία στο Κολωνάκι.
Αστυνομικοί του ζήτησαν να κατεβάσει τη σημαία, και όταν αρνήθηκε, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα.
Τον Απρίλιο του 2013, συνελήφθη ξανά αφού ανάρτησε πανό με μηνύματα κατά της Άνγκελα Μέρκελ και του Αδόλφου Χίτλερ.
Στα πανό αναγράφονταν φράσεις όπως: «27 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα, Αντισταθήκαμε» και «Απρίλιος 2013, οι Γερμανοί είναι στην Αθήνα, Κοιμόμαστε».
Ο Κολλάτος αρνήθηκε να ανοίξει την πόρτα στους αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να παραβιαστεί η είσοδος της κατοικίας του, και συνελήφθη.
Μετά από αυτές τις συλλήψεις, ο Κολλάτος συνέχισε τις διαμαρτυρίες του, αναρτώντας ξανά πανό με παρόμοια μηνύματα.
Σε συνέντευξή του, ανέφερε ότι η γερμανική πρεσβεία είχε καλέσει την Αστυνομία για να παρέμβει, και εξέφρασε την αντίθεσή του με έντονο τρόπο.
